عمر فرصت بزرگ زندگی بشر است و از به هدر دادن آن ظلم به خویشتن است

بسم الله الرحمن الرحیمآثار شرک ورزیلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَخْذُولًا (اسراء/22) ترجمه: هیچ معبودی را همانند خدا قرار مده زیرا باعث می شود زمین گیر، نکوهیده و وامانده بشوی. در جامعه امروز خودمان در بین مردم خصوصا جوانان و نسل جدید با شرک خاصی مواجه هستیم که شاید شرک عصر جدید بنامیم. عده ای ضمن عدم انکار و تکذیب خدا و باورهای اسلامی و یا حتی ضمن خواندن نماز و روزه راه زندگی را در غیر از راه اسلام می دانند و چه بسا زندگی خوب را در مخالفت فرامین الهی می بینند. در غرب این افکار تحت عنوان سکولاریزم شناخته می شد. در بین جوانان کشور ما هنوز این نگرش نامگذاری نشده است و بیشتر تحت عنوان اباحی گری آن را می شناسیم ولی شاید در آینده این نوع نگرش شفافتر شود. لذا لازم دیدم موضوع شرک را کمی بیشتر توضیح دهم.  معنای لغات سخت آیه: معنای خذلان" این است که آن کس که آدمى احتمال مى‏دهد او را یارى کند در هنگام احتیاج یارى نکند (مفردات راغب) کلمه" قعود" (نشستن) در اینجا اشاره به ضعف و ناتوانى است‏. گرچه مخاطب آیه پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله است، ولى مقصود تمام مردم مى‏باشد. "پس معنای آیه چنین مى‏شود به خداى سبحان شرک مورز، تا کارت را بدینجا نکشاند که زمین‏گیر شوى و از سیر به درجات قرب بمانى و خود را مذموم کنى و خدا هم که یاورى جز او نیست یاریت نکند".  (ترجمه تفسیر المیزان/ ج‏13، ص 96) این آیه سرآغاز آیاتی است که یک سلسله از احکام اساسى اسلام را بیان می کند و این نشان می دهد که ایمان توحیدی پایه و اساس سایر مباحثی است که بعدا ذکر می شود مانند نیکی به پدر و مادر. (تفسیر نمونه/ ج12ص72) یعنی بدون ایمان توحیدی حتی فرزند وظیفه خود در قبال پدر و مادرش عمر فرصت بزرگ زندگی بشر است و از به هدر دادن آن ظلم به خویشتن است...

بسم الله الرحمن الرحیموَ قَضىَ‏ رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُواْ إِلَّا إِیَّاهُ (اسراء/23) ترجمه: و پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستید " قضى" از ماده" قضاء" به معنى جدا ساختن چیزى و پایان دادن به چیزى است و فرمان دادن، خلق کردن، حکم دادن، به پایان رساندن، اراده کردن، عهد بستن، اعلام کردن و مرگ از مصادیق همین معنا در قرآن می باشد. (تفسیر نمونه، ج‏12، ص: 83) قضا در این آیه و چند آیه بعدی تشریعی می باشد. منظور از "قضای تشریعی" وضع قانون از سوی خداوند برای انسان است. قضای تشریعی در مقابل قضای تکوینی می باشد که با هم تفاوتهایی دارند. مثلا قضای تکوینی برای همه مخلوقات ولی قضای تشریعی مختص انسان و هر موجود صاحب شعور است. قضای تکوینی تخلف ندارد و آنچه اراده خداوند است محقق می شود در حالی که قضای تشریعی تخلف پذیر است. قضای الهی بر بندگی خالصانه خداوند تعلق گرفته است و بسیاری از انسانها گرفتار شرک هستند. این موضوع و آنچه بعد از این می آید از مصادیق اقوم هستند که خداوند وعده هدایت بشر را به آن داده است "یهدی للتی هی اقوم". یعنی اگر خداوند فرموده است که این قرآن بشر را به محکم ترین اعتقاد و دین هدایت می کند مصداق آن دعوت به توحید، نیکی به پدر و مادر،  کمک به نیازمندان، پرهیز و نهی از اسراف، تبذیر، فرزندکشى، زنا، قتل نفس، خوردن مال یتیم، عهدشکنى، کم‏فروشى، پیروى غیر علم و تکبر ورزیدن است. مساله" امر به اخلاص در پرستش" بزرگترین اوامر دینى، و اخلاص در عبادت از واجب‏ترین واجبات شرعى است، هم چنان که در مقابل، شرک ورزیدن به خداى عز و جل بزرگترین گناه است، و به همین جهت فرمود:" خدا نمى‏آمرزد این گناه را که بدو شرک بورزند، و پائین‏تر از آن را از هر که بخواهد مى‏آمرزد". و ما اگر یک یک معا عمر فرصت بزرگ زندگی بشر است و از به هدر دادن آن ظلم به خویشتن است...

بسم الله الرحمن الرحیمتوحید و شرک همانا شرک ظلم بزرگ است.(لقمان/13) موضوع توحید و شرک متاسفانه به دو صورت افراط و تفریط مطرح می شود. وهابیت خیلی از مومنین را متهم به شرک می کند و آنها را مشرک می خواند و مسیحیت تعریفی از توحید مطرح می کند که تثلیث آشکار هم شرک محسوب نمی شود و کسی را که حضرت عیسی را خدا می داند مشرک نمی خواند. حال که ما نیز در بحث قبلی آنهایی که از زن زندگی آزادی دفاع می کنند را مشرک دانستیم لازم دیدم بحثی در این خصوص داشته باشیم. اولا شرک را می توان به دو نوع تقسیم کرد: شرک آشکار که فرد بت مشخصی را می پرستد و برای ربوبیت خداوند شریک موازی قائل است مثلا آب را ربی است و کوه را ربی دیگر و خداوند رحمن در امور آنها هیچ دخالتی ندارد. چنین شرکی مصداق همان موردی است که خداوند آن را نمی بخشد و پایین تر از آن، همه گناهان دیگر را بعد از توبه می بخشد (نساء/48). شرک پنهان که اکثر انسانها و حتی برخی از مومنین دچار آن هستند و در احادیث تشخیص آن را سخت ارزیابی کرده اند. دل بستن به وسیله ها و اسباب و فراموشی خداوند از مصادیق آن است. مانند اکثر ما انسانها که هنگام گرفتاری آنچنان پول، دکتر، مهندس و اسباب دیگر در ذهن ما اهمیت پیدا می کند که خداوند را فراموش می کنیم و وقتی دستمان از همه این اسباب بریده می شود و احساس می کنیم از دست آنها دیگر کاری ساخته نیست تازه متوجه خداوند می شویم. ثانیا بحث ما از شرک برای متهم کردن کسی به شرک و کفر نیست بلکه بحثی علمی است و می خواهیم فهمی از دین را ارائه دهیم. خداوند در قرآن از انسانها می خواهد که در اعتقاد خود و نیز رفتار خود و عبادات و کارهای نیکی که انجام می دهد دقت کند و از شرک بپرهیزد. هر عبادتی که در آن ریا باشد باطل است یعنی شرک عبادت ر عمر فرصت بزرگ زندگی بشر است و از به هدر دادن آن ظلم به خویشتن است...